Masada kalmıştı Şiiri - Hüzün Yücel

Bu akşam toplandık
Üç beş arkadaş,
Bir dost meyhanesindeyiz…
Hepimiz içiyoruz
Kimimiz mutluluğa kadeh kaldırıyor,
Kimimiz yeni mutluluklara,
Kimiyse ise yalnızlığa kadeh kaldırıyor
İçiyoruz, içiyoruz işte berduşçasına
Fitil gibiyiz yani

Hepsinin yanında
Sevdiği, eşi, dostu
Ben her zamanki gibi yalnızım
Ama bilmiyorlar
Bilmiyorlar yalnızlığımı
Sohbetlerine ortak ediyorlar
Gayretleri yüzümde iki satır gülümseme
Anlıyorum çabalarını ve gülümsüyorum onlara

Çünkü ben yalnız değilim
İçimde bir benle oturuyorum
Yalnızlığım bana baş kaldırıyor
Oysa oysa bir tek onla kavgalı değildim
Ama bak en sonunda o da bana isyanda
Bir biri ardına kaldırıyoruz kadehleri
Sonra yine tutuşuyoruz kavgaya
İçimdeki benle
Oda fitil gibi
Ve sonunda o da beni terk etti
Şimdi bana bir ben de kalmamıştı
Ölümün soğuk yüzü gibi
Kala kalmıştım orada
Ne bir dost sohbeti teselliydi artık
Nede bestelerin hüzünlü güftesi
Masada kalmıştı
Donuk gülüşler,
Ha bir de bana teselli
Rakı kadehi…

Hüzün Yücel

2.12.2007 - Beyoğlu