Masa Şiiri - Coşkun Aydemir

Sen
Bir deste ihaneti
Yorgun bedenlerde yogururken
Mevsime aldırmayan ben
Komşu şehrin birinde
Kirli bir masanın üstünde
Bayagiliklar ayikliyorum.
İpi kopmuş bir topaci
Döndürmek gayreti ile
Yumaklara,çilelere siginiyorum
Masanın 4 ayagida sağlam oysa
Neden sallanır ki
Tek ses verdiğim, Arzu,
Komşunun karisiydi.
Oda
Sizdede sular kesikmi diyişimdi
Oysa komşu şehrin birinde
Sen
Alfabenin hiç bir harfini
Es geçmeden
Kirli duvarlara baktın
Yerleri beton
Küveti plastik perdelerle saklı
Masaya sıcak konmuş
Tencere izinin
Yanık halelerini takip ederken
Uzun boş bir sokağı
Aydınlatan tek bir sokak lambasını hayal ettim.
Kaç tenhaligi iskalamiş
Kaç karanlığı yenememişti
Masadaki şişe durmaktaydi
Ömrüm ilerlemeden durmaktaydi
Çakiyla yazdığım adın durmaktaydi.
Adını anmadan yazdığım
Bir mısra şiir durmaktaydi.
Bir olağan üstülük mü kovalasam
Aşka dair tüm şiirlerin,tüm öykulerin
Kaç kelimesini değiştirsem
Anlamını yitirir tüm şarkılar
Sen komşu şehirde
Ömrünü haz dolu bir yanlizliga adarken
Hayatın tutamaçlarina
Yapişmak için sıraya girdim.
Masa daha da görünmez oldu.
Açik penceremden odama giren
Tek bir ses yok
Oysa şimdi fanilasiz çikmiş gibiyim
Kapıyı çalan temizlikçi kadının karşisina
Kaçacak,sığınacak bir tencere kapağı bile yok.
Oturduğum bu sandalye
Benimde değil, bu masada
Aynı yerde nöbet tutma sırası
Bu kuşakta benim kaderim.
Sen komşu şehirde
Ucuza alinmiş bir romanın
Kötü sonunu düşluyorum
Masaya yayilmiş kuzukulaklarinin
Üstüne serpilmiş bir tutam tuzun
Masaya dökülmüş taneciklerini sayarken
Kaçta durdum, kaçta bitti.
Bilmeden
Aydınlanıyor oda
Aralanıyor kapı
Odama sığınan tüm hatıraları
Sen komşu bir şehirde
Bakarken vitrinlere
Boncuktan bileklikler yapıp
Yanımda taşiyorum.
Masa kör
Ben sağır
Sen yoksun
Oda yoksul
Cam buhulanmiş
Mevsimlerden ise yine kış

Şubat2025