Masa Şiiri - Ömer Faruk Kobul

Biraz daha tütüyordu dumanı,
Sohbeti derindi masanın.
Boş şişeler masa altı,
Ne lafı edilir derdin tasanın.

Kalabalık değil –olsaydı- çekilmezdi zaten.
Beyefendiler hala dik, sorma saati,
Bellerini bükemezsin olsan bile saki.

Müjgân hanımdan girdik söze,
Çocukluk yıllarının hayali,
Mükemmellik ideali.

Kitap okumazdı masa ahalisi,
Cahil de değillerdi,
Her şişeyle birlikte,
Bir ömür devirirlerdi.

Haliyle pekte çokbilmişlerdi.
Yıllar, geceler diye ömür bitiverdi,
Boş şişeler, işin erbabı onlardı,
Zaten bir masa birde onlar kaldı.