Masa Şiiri - Enver Kemal

(I)

Marmara’nın kenarında,
Bir tarafında bira dolu masada sen,
Yağmurlu bulutlarla dans eden ben varım.
Gel gör ki, buralara geldiğinde hiç kimsenin şansı olmaz
Bir anda anlamsızlaşır her şey, umutsuzluklarla dolu yüreğime,
Yağmur yağar, en şiddetlisinden
Adımların ötesinde bir sen varsın,
Saçlarınının dalgasından öteye geçen bir şeyler var sanki
Masalarda anlaşılmaz, Marmara’nın diğer ucuna
Yanıma uğrarsan anlatırım
Eline çiçekte verebilirim, bir yanakta
O anın bana gelişine bağlı.

(II)

Kulaklıklarım takılı değil, yine de çalıyor otuzların cazı
Peki ya sende nasıl durumlar,
Masada
Ne dinliyorsun?
Ahşap kaplı, parlak camlı bardakların
Oluşturduğu renkli, bir o kadarda cazibeli gözüken
Masada
Ne eksik sence?
Yanındakilerin eğlencesi, dinlenebilecek müzik olabilir mi?
Denizin ve ayaklarımızın oluşturduğu ritim eksik bence? Ne dersin?
Sahil boyu ikimiz kelime dahi etmeden gözlerimizde kaybolduğumuz,
Dalgaların ayılttığı dakikalar eksik,
Masada
Saçındaki tokayı çıkartmanın tam zamanı
Kafanı sallayıp, dalgalansın eşsiz saçların,
Dalgalar yerini çarşaf gibi denize bıraksın
İstediğimizde bu değil mi zaten?
Kimsenin bizi dünyaya geri getirmemesini.
Belkide aynı
Masada
Olmanın tam da zamanı değil mi? Ne dersin?