Bugün sen vardın yine masamda
Yine konuştum seni umursamasanda
Işıklı bir derya da buldum kendimi
En son ordaydım hatırladım kentimi
Işıkların içinde yine sen vardın
Ben geçince ışığından sen karardın
Nitekim seni karanlığıma saklardım
Bulmak için de kalbimi yoklardım
Bir kan yuvarının içinden sen çıktın
Karanlığa gömülsen de sen tek ışıktın
Yine sendin dimi içimde uçuşan kuş
Sen uç benim yolum sana çıkan yokuş
Hoş geliyordu o minik kuşun sesi
Fakat indi aşağı gözlerimin perdesi
Sanki her adımın sesi sen ve ölümün
Takat ile bekliyorum nasıl olacak dönümün
Yine sen varsın bugün kelimelerimde
İstemesem de anlam senin cümlelerinde
İşte konuştum masamda bütün bunları
Artık yutmak kolay gelir bu hazin sonları
Mustafa İpek 2
Kayıt Tarihi : 2.4.2019 10:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa İpek 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/04/02/masa-42.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!