Maşa Şiiri - Önder Karaçay

İyi oynayan kötülerin dünyasında yaşıyorlardı,
Hainlerin iğvasına kapılmış,
Edepsiz bir yıkıntı gibi,
Ekmeğin dilimini küçültüyordu.

Şehirlerin pencerelerini mavi renk boyuyorlardı,
Havada barut kokusu,
Barış kocaman bir sostu.

Sahte gözyaşlarının bildik demeçleri,
Bele dolanmış bombaları çözüyor,
Aşiret ve para ağalarının niyetinde savaş,
Kan ve ölüm yazıyordu.

Ateşi karıştırarak közleyeceklerdi,
Kızgındı maşa

Bir ucu birinin elinde,
Diğer ucu kontrolsüzdü

Maşası olanın eli yanmıyordu

Maşa değilsen ateşe tutulmazsın,
Maşaysan kendini de yakarsın.

Önder Karaçay