Martıların öldüğü yerde mavi leceğim

şimdi ben çıkıp gidiyorum
ardımda kapkara bulutlu gökyüzü
bardaktan boşanırcasına yağmurlar bırakıyorum

sakın sen ağlama topla
göz çukurlarına doldur ben ikimize ağlamıştım...

bu kasabada seni beklemekten yoruldum
adalara gitmekten korkuyorum...

öleceğimi fısıldayıp yakamozların kulağına
ıpıslak gidiyorum...

yaşama tutunmak istediğinde beni tükür
gözlerine kirli ıslağımdan sür balıkçı kasabası kokan...

martıların öldüğü yerde mavi öleceğim
mavi sonsuzluğun koynunda ıslak ve sessizce

artık yıldızları dolunayı yok sayacağım
deli deli göksuya koşmayacağım

biliyor musun
bal damlası gözlerindeki gök kuşaklı sevinçte öleceğim...

siyah repliklerle
imansız bir ritüelle salasız duasız gömüleceğim...

yalın ayak ama başı dik
kalem sızım son şiir parmak uçlarımdan harf harf dökülecek...

sol yanımda hain bir sancı
avuçlarımda aminsiz dualar gibi solmuş bir beyaz gül olacak...

ateş çiğnemişim
dudaklarımda o yangınla karanlığı son kez öpeceğim alnından

gök yüzünde kentler kasabalar
uzayıp giden tren yolları istasyonlar garlar yok

biletim üçüncü mevki tek kişilik ve tek yön
masmavi bitişe gidiyorum ne mendil sallayanım ne de bekleyenim yok...

Hasan ODABAŞI