Martıların Çığlığı Şiiri - Füsun Dudurga

Martılar kanat çırparak
Çığlık atıyordu gökyüzünde
Bir kız çocuğu ağlıyordu
Annesinin dizinde
Ağlama kızım diyordu annesi
Göreceksin, bunlar da geçecek
Neler neler geçmedi ki
Hüzün vardı sesinde
Kızının saçlarını okşarken,
Çok uzaklara daldı gözleri
Bakışları okyanus kadar derin
Hava bir o kadar serindi
İliklerine kadar işlemişti çaresizliği
Ürperdi bir an
Kızı üşümesin diye, sardı sarmaladı
Dertleri içinde harmanladı
Gökyüzüne doğru çevirdi başını
Ellerini semaya doğru açtı
Tanrıyla sanki anlaştı
Gözlerinden akan iki damla yaştı
Martılar telaşla oradan uzaklaştı
Anne ve kız buna çok şaştı