Sen benim durduğuma bakma!
Aldanma, aldanışıma İstanbul şehrine.
Güneş yine doğacak,
Yine batacak.
Değişmeyecek kaderim!
Kanma tutsaklığıma kentime,
Acizliğimdendir.
Bu şehir;
Tasmalı köpekler gibi,
Boynuna bir zincir asıp evcilleştirecek seni de
Benim gibi.
Aman Martı, canım Martı;
Sen uyma baharı bekleyen kırlangıçlara
Dönüşleri çaresizliklerindendir.
Beni düşünme;
Düşünme yeditepeyi,
Boğaziçi'ni
Sultanahmet'i.
Göç et desem başka mavi diyarlara...
Martılar hiç göç eder mi,
Topraksız insanlar gibi?
Kayıt Tarihi : 16.10.2001 12:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!