Başlangıçlar,
Zor elbet tutunması.
Kısmi mutluluklar saklı olsa da perde arkalarında;
Bekleyen acılar, püskürtür insanı.
Düşer şehrin Eylül’e tutsak.
Hep böyle olagelmiştir yirmiüç sene dile kolay.
Ay başında bir kapan
Ayın sonunda
Kapanda bir insan
Her yer toz duman
Görüp görebileceğin, kendindir,
Bulup bulabileceğin
Tutup tutunabileceğin.
Kendinle imtihanındır,
İlk saldırı senden gelir.
Eylül çekilir,
Çağırır üstüne.
Sen gidersin, kaybeden,
Eylül bir tuzak olur
Atılır üstüne.
Yirmiüç yıldan beri böyledir hayat.
Ama insan pes etmez,
Fütürsuzdur, utanmaz.
Yenildikçe örselenir,
Asılır kentine.
Yenildikçe sever,
Bağlanır Eylül’e.
Yazlarını verdiğin sonbahar kantarı,
Kaybettiğin evlilik yüzüğün,
En sevdiğin kitabın,
Ömrünü adadığın kadındır/erkektir Eylül.
Ve sayılar değişir, günler kısalır...
Artık yirmidörtsün.
Bir sonraki umuduna,
Engelin Eylül.
Kapanı sen kurarsın;
Çağırırsın Eylül’ü,
Gelir.
Yazlarını, evlilik yüzüğünü, en sevdiğin kitabını ve aşkını
Savurursun Eylül’e,
Son bir hamleyle.
Eylül tuzağa düşer.
Elinde Eylül kapanı
Kapana bir Eylül düşer.
Kayıt Tarihi : 25.9.2001 12:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bazen bir Eylül anlatır /
ki /
kötürüm kalmıştır
acıyı tanımayan.../...' (N.Erlaçin)
Nasıl bir cümle kurduysam, ben bile okurken dura dura okuyorum.
Ama tek cümle ile şiirin özü bu.
Eylül olgunluklarına yenik düşen iradem, yenile yenile eylül olgunluğuna erdi. Şimdi eylül irademe ram oldu. Ben eylüle galip geldim.
Güzel bir şiir.
İşleniş de, konu da oldukça özgün.
Günün şiiri hak eden bir şiir.
Şairini kutluyorum.
Sevgi ve saygıyla...
neyse...kafamdaki Eylül'le birlikte tüydüm sayfadan...kutlayarak diyeyim,saygıyla..
TÜM YORUMLAR (5)