Martı Çığlığı Şiiri - Gülşen Destanoğlu

galata köprüsü tanıktı
akşam üstüydü
güneş henüz batmamıştı
valizinde bir yığın kaygı
üzerinde yolcu telaşı

konuşuyordun
yutuyordum sesini
sustuklarım
kanatıyordu sustuklarını
büyüyordun
ağzımı açsam sallanacaktı köprü
deniz kuduracaktı

kelimelerimin arasına dalıyordu
bilge bir martı

konumuz sevda olsa
kumru olurdu bu şiirde adı
amma
martı demişiz
ille de martı

...
usumu da yudumlayıp biramla
cevapsız tüm sorularımı
senli umutlarımı
astım kanatlarına
bir daha uçamadı

konup korkuluklara
çığlık çığlığa bir ağıt yaktı
ahh bir görebilseydin
gözlerindeki yaşı
...

konuşuyordum mütemadiyen
ordan burdan
pür dikkat dinliyordun
oysa gerçekler
martının çığlığındaydı
benimkiler
laf-ı güzaftı...