Martı Şiiri - Nermin Akkan

Kanadının sola doğru sarktığını gördüm martının.
Belliki okşamayı bilmeyen bir sakar güvercin kanadının,
Haşin darbelerine maruz kalmıştı kanadı zavallının.
Uçsuz bucaksız maviliklerde uçardı martı,
Hiç tenezzül etmeden atık balıklara,
Keşfetmek isterdi gökyüzünün derinliklerini umarsızca bir karartı.
Nasıl olsa düştüğünde açlığına çare arardı.
Bilirdi ki alçak zeminlerde uçanlar da vardı.
Süslü bir güvercine gönül bağladı martı.
Sen benimle yüksel hayallerimin enginliğine dal diye yalvardı.
Güvercin kanatlarına kıyamadı,
Sınırları olmayan martının menzilinden çıktı.
Gagasında taşıdığı azığının güveniyle yeryüzüne aktı.
Sessizce süzülürken emin ellerine
Kanadını martıya taktı.
Kenetlendiğini farkettiğinde martı, güvercinin narin tellerine.
Çığlıkları bütün mavilikleri yırttı yerde ve gökte.
Son bir gayretle çıktı güvercinin menzilinden
Kırık kanadının ağırlığını attı üzerinden.
Hışımla yükselirken uçsuz bucaksız maviliklere,
Senle uçmak istemiştim ama uçabilirim ben tek de
Mırıltısı çıktı martının kırgın yüreğinden.