Martçıralı Şiiri - Seyfi Karaca

Yekte yavrum yekteden
Şıngırdak fingirdek abariiyariiiii
Git zaman
Gel zaman...Şimdi Mart...Yaaaaa
Mart şimdi..duydun mu beni Mart..?
Kazmayı küreği kapan zırt pırt
Gitti sanılıp çıkageldikçe herşeyin halini afal eden
Kar..çamur..yağmur..yalandan bahar...
Eeeeehep hüp ehep..! Vaziyeti uçuk kaçık
Ağaçlar, kuşlar, trafik kırmızı ışık ihlalinde bulunur da
Ortalığı basan kedi sesleri
Nee..
Kedi mi dedim ben...?
Elle tutulur gözle görülür
Basbaya alalı bulalı karalı..
Kedi mi..?
Yaaa öyle demişim...
Ne uğursuzluğu kim demiş kara kedinin biri
Ötekinin peşinde kalarüferli dairelerin bodrum katında
Dalda, direkte, martı limanında, bayırdaki dölekte
Dümdüz...
Aynen dümdüz...ütülenmiş entari gibi dümdüz
İsterse gelsin, tren geçsin, tır geçsin,
gölgesinin dibinden fıçı gibi atlı karıncaya binmenin
Kızgın azgın köşeye kıstırmış ki kara kedi mart vaktini
adıyla sanıyla Mart...Çıra yani bildiğin çıra
İsterse değil kazma...demir bakır yaksın eritsin
Size rastlamadıysa öyle bir dünya
Bir uzak
Baya bir uzaktasınız demek
Havadan sudan kıştan bahardan
Elle tutulur gözle görülür derecede uzak
Kedilere komşuluk eden aşklardan

Seyfi Karaca........Mart / 11