Mart Şiiri - Mehmet Özcan Yasdıbaş

bir sabah daha mart ayının acısına katlanarak uyandım
uyanmak elimde miydi bilemem ama uyanış olmasındı dileğim
bu sabah diğerlerinden farkı olmayan bir sabah
güneş olmuş yada olmamış, bulutlu, rüzgarlı.....
ama bu sabah ellerini tutamamamın acısı
gidişinin derdi,hançer gibi yediğim veda sözleri...

bu sabah uyanıp da ellerinden mahrum olduğumu görünce
uyanmak gelmedi içimden,yalnızlık sinerken bedene
yolladığım bir ellerin değildi,beni de almandı ayrılık
sen son saatinde gecenin, çıkarken İstanbul'dan
kalan benden bir beden ve sabah uyanmak istemeyen...

uğurlamaya kalkmaya ne gerek,sen zaten benı de aldın
gidişlerden en kötüsünü en acımasızını en derinini sen saldın
ve bu sabah, bir mart sabahı uyandım sessizce yokluğa
yolumdan şaşmış, doğan güne kızan, rüyasını isteyen biriyim...

mart sabahı sensiz uyanmak o kadar zor ki yeşilim
haber etsinler diye nice dizeler yazacağım her sabah
sen uzakta akan su ben bozkırdaki ağacım gayrı
ve bir mart sabahı orada iken
duy artık sesimi ki toprağım sana muhtaç......
......