Mart Şiiri - Tevfik Tekmen

güneş vardı sabahtan
sonra bulutlar geldi
sıra sıra
ve kara kara
bahçe belliyordum ben

alnımdan ter akıtırken
dinledim hep
hiç gitmemiş
ya da yeni gelmiş kuşları
yel vardı inceden
tabii onu
ve kokladım
mis kokan havayı
ve tüten toprağı

yağmur çiselemeye başladı sonra
yerler ıslandı
çimenler
ben de ıslandım biraz
bırakıp kaçtım
ıslanmamış evime

açtım perdeleri
ayan ettim pencereleri
seyreyledim sonra
yeşillenmiş dağları
tepeleri
çiçeklenmiş erikleri
ve göğü
gözümün gördüğü her yeri

bir kadeh şarap koydum sonra
tabii kendime
nefes alıp verdim
derin derin
ve Veysel’i dinledim radyodan
şerefe dedim ona
ve aklıma geliverdin
birden
şerefe dedim sana da

“Perdeleri kapatıyorum artık, kapıyı kilitliyorum. Karanlık odu çünkü! Cinler varmış, biliyo muydun? Yaşarlarmış geceleri. Kendi bildiklerine ama meraklıymışlar biz insanlar gibi. Çok. Gezerlermiş; ev ev, kapı kapı, cam cam. Merak ederlermiş bizleri. Seyrederlermiş. Ve dinlerlermiş…
Biliyo muydun; iyisi varmış, kötüsü varmış onların da. Uyurken gelip çökmesinler diyorum üstüme, karabasanlar gibi…

Oysa yatacaktım erkenden, lakin Fenerin maçı varmış bu akşam. Saat yirmide. Ajanslar öyle dedi.
Seni adi cimbomlu! Arayıp söylemedin bile, alacağın olsun e mi? ( ;)

Uf, anteni ayarlayamamışı gündüzden, TRT 1 çekmiyor. Lanet olsun! Sen seyret ve anlat bana; dediğin gibi, başım için…
Çünkü radyodan dinliyorum ben. Neyse ama, nostalji olsun gene de. Yurtta yaşadığım çocukluk günlerimdeki gibi… ( ;)

10/Mart/2016/Koruköy/Kırklareli