Mart Şiiri - Emre İşcen

Yeni yaşınla yeni nice yıllar devirirsin
Sevdiğini mutlu yıllara getirirsin
Azda olsa kendini sevindirirsin
Sevdiğini nice yıllarla geçirirsin

Sana olan sevgimi nice yıllardan geçirdim,
Az da olsa sevgini doğru yere getirirdin.
Bende seni doğru yerde bilirdim,
Az da olsa insan kendini doğru yere getirirdi.

Açlığımı yokluğunda yitirdim
Aklımı doğru zamanda sofraya serdim
Sofrada senin adın geçmişken
Niye açlığım doğru zamandan geçmemişken

Bu ay seni bana son günlerinde hatırlattı
Seni bana hatırlatacak ilk ayım Marttı
Açlığım bu aydan sonra arttı
Seni bana unutturacak yalanlar zarftı

Sevdiğimi zamandan sıyırdım
Gözle olsa bile beni yanlış yerinden ayırırdın
Benden sana yanlış adımlar olsaydı ayaklarımı ayırırdım
Sende doğru olana zamanla uyardın

Sevseydin beni senide zamanla aşırırdım
Unutmasaydın beni aklımı aşmazdım
Bu Şiir seni bana yokluğundan taşırdı
Bende sana bu Şiir de hislerimi aşırmazdım

Zamanla özgürlüğüme el koydun,
Hatamla,aradığımla kayboldum.
Sende,ben yerle bir olsaydım,
Zamanla özgürlüğüme el kordum.

Bu soru bana kör ateşten kordu
Az da olsa bu ateş içime kondu
Sen kör ateşli ordumdan son kor'dun
Bu sana benim son Şiir'im,az da olsa içime kondun