Artık utanıyorum, insan olduğum için,
Çevremi aldatmışım, aldatıldığım için…
Hayat yok denilmişti, demek ki yanıltmışlar,
Yanılan kişilermiş, toplumu aldatmışlar…
Yorumlar ki muğlaktı, bilgi vermiyorlardı,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta