Marmara Kolajı Şiiri - Ahmet Ferit Coşan

Batan güneşle kızıl bir kaza yaptı yapacak...

Yerlice,
ip-ince
Ufuk çizgisinde
U s u l u s u l
seyreyledi gemi

Takındığı tüm maviliği ile
Ürperdi,
Olanları
Seyreyledi deniz...
-şol deniz ki en yaşlımız-
en mavimiz;
suyun kadim velisi,
pencereden bakınan bir miskine
dinletiyor kendini...
yaylı bir çalgı hışırtısı,
aylı bir algı......

Yırtılmış gökyüzü,
Dağ doruklarının hudut çizdiği yerden.
Yaldız da bulaştırmış güneş
Güvertede saçları rüzgarla oynaşan
“O”
Kızgın kızın solgun yanaklarına

Bahriyeli çocuklar oynamış
Toplarını turkuaz halıya düşüre düşüre,
İzleri bir iskele enkazında çakılı
Dik başlı kazıklar üstün(d) e.

Paslı şilep
Jilet hırsıyle kaymakta
Nemli teninde denizin,
Üç kantaşı üç ada
Bel vermiş İstanbul kıyılarınca.
Boğaz rahmeti bol bir şahdamar,
Tuzlu yellerine kör dizelerin savrulduğu

Ay değdi en içime
“karşıya geçtik” in
göreceli yalnızlığı ile
“karşı”da bir şamandıra
ve titrek çan ürkekliği.

Fay kırıkları
Çatlamış avuçlarında
Kutsal Marmara’nın.
Dalıp dalıp kara dibine
El falları çıkardım.
Her esinim
Ölüm
Ölüm
Ölüm...
Ol deniz en adil borsa,
En geniş serbest piyasa,
Balıkçıların diş dökesiye hırslarına boğduran
Merhametle kucaklıyor akşamı...
Ol deniz yine adil olacak yutarken sakinlerini,
Ayırdetmeden zengini, fakiri,
Yalarken ak patiskalar şehrin molozlarını...