Marjinal Senfoni Şiiri - Kağan İşçen

rüya ilinden geldin teslim aldın tüm gerçeğimi
ne avcumda ne göğsümde ne karşımda resmin
bulutlara bakarak kestirdim hayal meyal yarım yamalak
orkinos sevinçli güne bakışlı yüzünü
yağmur değdiği an yanaklarıma sarıştık öpüştük sanki
daha bi tanıdık birbirimizi

aha bak şimdi şu atan kalbim değil
parmak uçlarının yürüyüşüydü gönül bahçemde
ahalimdi ayağa kalkışın düşselliğe yer bırakmadan
resmini pazar sabahları çizdi sıkıntıma
renklileştim
karşıki dağdan bahsetmez oldum
deniz dişli aydınlıktı yüzün
köpük köpük
sırça saraylı yoksulluğa inat
çöl gülüşlü

kimseye hiçbir şeye
acımasız olmadım bu kadar
kendime olduğum kadar
seni unutabilmek için

benim de değil
tüm unutmaların intiharı olurdu bu
kendime acımadım ancak
kıyamadım unutmaya da
sana kıyamadığım kadar

eğilip bükülmeden ünle yorgunluğumu
yorumlarımda saklayamam nasılsa güneşli güzelliğini
ağzından çıkan her ses kadife parıltılı bir kurşundur
geleceği düşünen düşleyen özleyen bekleyen sırma saçlı
sesinin ağır yağmurlu kurşunuyla içine kapanır ağlayışım
hadi uzatma…bak marjinal senfoniler de bitti gönlümü eğleyecek
kuşların çığlığına dek topladım tüm tınıları yüreğimde
milyonlarca değişik ses tonuyla çağırabilmek için seni
senin kış yağmurlarını kaşların çatık ama sevecen karşılayışını