Marifet Değil Şiiri - Zöhre Eylem Yıldırım

Beklemek seni ıssız kuytusunda gecenin
Şafağın ilk ışıklarına dek sonu olmayan yalnızlıklarda acılara boğulmadan
Kedere bürünmek bazen geceden daha gece bir karanlıkta
Marifet değil gündüzden daha acı bir yalnızlıkla beklemek seni

Uzana bilmek bir çınar ağacının yapraklarına
Asırlık öykülerini dinlerken rüzgarla olan sohbetine kulak kabartarak
Beklemek seni yalnızlığımın en tatlı en coşkulu acısı
Beklemek kafesinden uçmak için can atan kuşun
Açık kafes kapısında kala kalması misali

Yalnız sitemlerle değil canımın içi yalnız senin sevdanla değil
Susuz yaz gecelerinde zemheri ayazı gibi buz kesmek seni beklemek
Bin yıllık öykülere inat aşkı yeniden tarif edebilmek marifet değil
Dut ağacının dalında parlak salyangoz izinin sedefinde
Teninin ışıltısını görüp hissede bilmek seni beklemek

Marifet değil ki sensiz hayaller kurmak
Marifet seninleyken hayali seninle yaşatabilmek
Seni beklemek uzun kış gecelerinde buz üstünde ateş yakabilmek

Seninle sensizliğinde sevişmek marifet değil ki
Adını haykırabilmek ellerini tutmuş yolda yürürken durup dururken
Aniden yol ortasında kalakalmak sana sarılmak marifet

Beklemek seni her gün batımında gecenin hüznünü aydınlatırken ay
Lambaların yanışı gibi bir bir yanarken yıldızlar gökyüzünde
Denize yakamozların inişinde senin gelişini özlemek

Ve beklemek ölümü bekleyen ulu bir hastanın Azrail in elinden firar etmesi gibi
Fırlayıp yerinden göz bebeklerini öpmek için
Seni sensizken değil yalnızca seninleyken de beklemek marifet

(FirariDeliMavi /Zöhre Eylem Yıldırım/24/06/2008/İzmir