Ey söz eri sanıp kendin, edebden bî-nişân herîf,
Külhan gibi ağzın duman, sözün yalan, vicdân harîf!
Sarayda vezir olsan da, aslın pazardır, bil bunu,
Zîrâ nefsin tellâl olur, senin kalbin bir esrîf.
Her dem biri ardınca laf, söyler, güler, sonra kaçar,
Bilmem ki nasıl anlatsam;
Nasıl, nasıl, size derdimi!
Bir dert ki yürekler acısı,
Bir dert ki düşman basına.
Gönül yarası desem...
Değil!
Devamını Oku
Nasıl, nasıl, size derdimi!
Bir dert ki yürekler acısı,
Bir dert ki düşman basına.
Gönül yarası desem...
Değil!




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta