Maria Şiiri - Fatma Doğu

Maria!

Bu ılık esinti içimde tarifi imkânsız tabiat manzaralarının kapılarını açıyor

Seviyorum seni!

Çamura bulanmış bir inci gibi

Bu sevginin gerçeklikten kopmuş en soyut hali!

Bu da bir eş olma hayalini alıyor benden

Ah maria!

Eğer bakışlarımın dili olsaydı senin anladığın, kaçardım, ayaklarım kana bulanarak yerin altına!

Bilmemelisin!

Baştan tek kişilik bir bilet ayırdım bu yolculuğa

Sevgim ruhum gibi yaşlı sense genç, hayat dolusun!

Ruhumun en ince tınıları acıyor hiç yoktan

Aslında varlığın beni pek ilgilendirmiyor

Ben daima yokluğuna sesleniyorum

Eğer bilseydin beni değil ama sevgimi severdin

İçime oturan bu buz dolu okyanusu

Bu satırları yazdıran yangını severdin

Zihnim seni sevmemek için bir dizi mantıklı gerekçe sunuyor bana fakat duygularım onları alaşağı ediyor

Bir şairinin şiirlerini satın almak kadar kanlı bir muharebeye giriyorlar

Sonra sen galip çıkıyorsun

Ölüyorum maria!

Bunu görebiliyorum çünkü toprağın altındakilere daha yakınım üstündekilerden

Keşke inanabilseydim katıksız, karşılıksız bir sevgiye

O zaman silüetini karanlığa gömer miydim?

Damarlarımda gezen bu korkaklığın oldukça çetrefilli sebepleri var

Ki bu sebeplerdir beni senden eden!