Bro Zeynebi, nam-ı diğer Mimarbaşı adlı evimizde,
Babam doğumumu düşmüştü, Şubat ayının beşinde
Gözümü açtığım o konağı, hep büyüttüm gözümde
Lole Mimarbaşı’nın çifte güvercini süslerken beynimi
Havşı, cennetten bir köşe Mezopotamya ovasına nazır
Kartal bakışlı ve nakışlı manzarası tabyadan seyre hazır
Dival sırmalı sanki o taş duvar üstü kabartma motifleri
Konak dediğim bu, bir dantelâ örgüsü baş başa taş taşa
Taştan bindallı bezeli konaktaki mutluluğu çok özledim
Birde yıldızlarımla ortak kurduğum renge renk dünyamı
Sürfile yaptığım gökyüzündeki atlas kızar mı bana bilmem
Tahttan bakıştığımız benim nadide yıldızlarım nerde hani
Kayıt Tarihi : 11.7.2012 21:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!