Kötü şey, bir öfkenin seherinde doğmak
Eski bir yapının kanatları düşerken omzuna
İçimizi ezen bu marazlı tohumların sancısıyla
Kötü şey, büyürken kurumak dallarda
Hep çocuk olmak gelir aklına insanın
Bu marazlı zamanlarda
Kötü şey, büyürken zayıf düşmek bilirim.
Savrulmak, kurumuş yaprakların ardına
Kaybolurken suretin bu dağlarda
İçimize sürgülenmiş günahların örtüsü
İçimize koşturan kurtların gürültüsü gelir
Uykusuz olduğun zamanlarda.
Kötü şey,kendi zindanında solgun görmek seni
Ağlarken tutsak gecelerin sabahına doğru
İçimize hep içimize düşer öfkenin sancısı
Derinlerde sessiz haykırışlar bulursun
Kemirir durur kalbim yaralarını
Saklandığın yerde kaybolursun.
Kayıt Tarihi : 28.8.2012 01:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!