Manzarası Yok Ama Güzel Yeri

Kara toprak çağırır beni beni
Manzarası yok ama güzel yeri
Hem yol üstü hem başucunda çeşmesi
Manzarası yok ama güzel yeri

İnce elekten elenmiş toprağı
Başucuma koymuş dikili taşı
Perdüdendir evimin çatısı
Manzarası yok ama güzel yeri

Komşularım çoktur ışığı yoktur
Muhabbetlerine de doyum yoktur
Ağızları vardır dilleri yoktur
Manzarası yok ama güzel yeri

Buraya gelen bir daha gidemez
Buraya gelenede gelme demez
Kimseyi çiçeklerle karşılamamaz
Manzarası yok ama güzel yeri

Güzel olsada güzel olmasada
En son ziyaret yeri burası
Ziyaret edeni vermez geride
Manzarası yok ama güzel yeri

Aşık Seyitim de der dünya döner
Bir gün gelen dünyaya bir gün gider
Dünyaya hiç gelmemiş gibi olur
Manzarası yok ama güzel yeri