Manzara Yetmiş 2 Şiiri - Ahmed Yusuf Alp ...

(Manzara Yetmiş... -2-)

Gece körkütük, günler ayyaş…
Bir garip, yürür yavaş yavaş;
Çilesi gizli, derdi saklı…
“Yeter! ” dedi, tam ağlamaklı.
Dertler koynunda kucak kucak,
Erkek olmasa, ağlayacak.
Serde Er’lik var, nasıl ağlar?
Dul tâze olsa kara bağlar.

Önce “Hû” dedi yiğitlerim,
Ve toprak oldu şehidlerim.
Bu terk edişler dönmemeye,
Haydi, ateş yak: sönmemeye.
Bu son veda, son uğurlama;
Secdesi yok, bu, en son salâ.
Sil gözyaşını anam, bacım…
Yerde mi kalır yürek acım?
Acıma gönül dayanır mı?
Mâtemim var, al bağlanır mı?
Dinmeli gayrı gözde yaşlar.
Bükülmesin, dik dursun başlar;
Düşürürlerse börkümüzü,
Kim söyleyecek türkümüzü?