Lzcramcil Ceyhun Erdem - Mantarını savur ...

Ağır kamlı bakarak camından kentte,
karanlığının köşelerinde yeşil otobüsün, açlığa terk ettim ruhumu
sessiz çığlıklarım yapay yüzlerinden geri döndü, o ışıklı, gündüz yalanı tabelaların
her otobüs durağında kafası kıyak sarhoşla yan yana duran o ürkek yirmilik öğrenciyi sana benzettim
ve onlar, sana benzeyenler, hep başka otobüslere binerek uzaklaştılar
şehrin ucu bucağında kimlerin koynuna girdiler, ben şehrin koynunda uyuya kalırken?