Mantar Domalan Şiiri - Mehmet Üçok

Yer altı mantarısın, çokları bilmez
Tadını lezzetini mantar domalan,
Toprak altıdasın her arayan görmez,
Çeker eziyetini, mantar domalan.

Patates gibi yumru yumru görünür,
Sarıca çiçekli otlarla bürünür,
Gizlenmek için inat ile direnir,
Bilir hasiyetini, mantar domalan.

Nisan ve Mayıs aylarında aranır,
Dağ, bayır ve ova demeden taranır,
O ancak kendin bulana yaranır,
Görmem faziletini, mantar domalan.

Kadın erkek,genç ihtiyar arar seni,
İnsafsızca yorar kafayla bedeni,
Nedir bu kadar nazlılığın nedeni,
Söyle meziyetini mantar domalan.

Bahar yağmuru dostun, hayatın, canın
Acep neresi senin ana vatanın,
Seni yemek için toplayıp satanın,
Artır memnuniyetin mantar domalan.

Çarşı pazarda kendine yer bulursun,
Gence harçlık, geline çeyiz olursun,
Umarım neslin tükenmez de kalırsın,
Bulunmaz şahsiyetin mantar domalan,

Çaymani der ki sen ne güzel nimetsin,
Bazen hazine, bazen de ganimetsin,
İsterim Allah'ım seni ıslah etsin
Yok, kültür vaziyetin mantar domalan.