Mansur Ekmekçi Şiirleri - Şair Mansur Ek ...

Neyledin malı, mülkünü
Hani serveti neyledin?
Kimseler sormaz halini
Şanı-şöhreti neyledin?

Neyledin rütbe, kıdemi

Sen nesin peri kızı
Gözümdeki ay mısın?
Açtın gönlümde sızı
Ömrümdeki zay mısın?

Ummanda bir kayıksın

Güven, ihanetin anahtarıdır
Cemalde yitirsen, özden yitirme.
Sabır, kâmillerin kanatlarıdır
Yolunu, önceden önce bitirme.

Güvenme insanın mahzun halına

Bataklık içinde gül açmış gibi
Ak önlük içinde şeytanı gördüm.
İnsanlık ayıbı firavun gibi
Meleğin içinde Şeytan’ı gördüm.

Kar da beyaz, toprak değer boz olur

Dünyaya düştüm toz oldum
Toprağın kili dediler.
Toprak renginde boz oldum
Odunun külü dediler.

Yaşamın var bir gayesi

Ben Doktor’um insana kötü gözle bakarım
Kabadayı tavrım var, öfkelensem çakarım
Bana karşı gelenin, can evini yakarım
Çok gördüm, çok okudum, yaşarım bu aklımla

Sen Hâkkın kulu isen, insana güzel davran

Neden kıydın bana gözümün nuru
Dualarım senin, bedduan benim.
Bir tek sana yandım böyle bil bunu
Cennet senin olsun, cehennem benim.

Aramızı kimler açtı bilemem

Düşümdeki nurda şeklini görüp
Eşiğine arab olmaya geldim.
Geçtiğin yollara yüzümü sürüp
Yollarına turab olmaya geldim.

Yoldaki taşlara sordum ağladı

Ne günüm belli ne gecem
Bir karagöz beni aldı.
İsmi dilimde son hecem
Kendi gitti adı kaldı.

Nakşettim kalbe ismini

Sararmış yapraklar düşer yerinden
Kim bilir, kim nerde düştü bu demde.
Ömür, acıları deşer derinden
Kaç yürek, közünde pişti bu demde.

İnsanlar gölgedir gelip geçici