Manolyam Şiiri - Mahmut Cantekin

Sen,
Mehtabın yüreği araladığı gecede,
Ansızın,
Zincirlerini koparan yıldızlardan,
Akan şavksın…

Sen,
Yüzyılların destanlaştırdığı sevdaları,
Çalan sazın,
Bam telinden yüreğe damıtılan,
Büyük aşksın…

Sen,
Bakire dağ doruklarında,
Minnetsiz,
Taşlardan süzülen su gibi,
Berraksın…

Sen,
Sevda şafağının ezgisi,
Bahar-yazın,
Kır çiçeklerinden buse alan seher yeli gibi,
Apaksın…

Sen,
Şarabi bakışın, nehir gülüşünle,
Kitapsız,
Zemheriyi Ağustos’a çeviren takvimden,
Yapraksın…

Sen,
Manolyam, ömürlük umudum, tükenmez sevdam,
Hesapsız,
Sevgiye, saygıya, güzelliklere,
Müstahaksın…