Manolyam
Umutlarım azaldı akıp giden zamandan,
Çok şey alıp götürdü şu bükülmüş bedenden.
Lâkin çok geç sayılmaz can çıkmadan şu tenden,
Ne olur aç manolyam bahar gelip geçmeden!
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta