— Manolya
Ruhumun derinliklerinde bir ses duyarım her sabah,
“Manolya… Manolya” der, şevkle fısıldar bana;
Bilinmeyen bir adım var mı önümde, kim bilir,
Kalbimde usul usul açan o narin çiçek gibi,
Haydi yazalım onun adına, ruhumun gizli şarkısını.
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta