Manolya Şiiri - Serpil Koçar

Ruhumun derinliklerinde bir ses duyarım her sabah
Manolya Manolya diye seslenir bana şevkle
İkinci bir adım mı vardı benim acaba bilmediğim
Haydi yazalım o zaman manolya'ya bir şiir

Manolya'dır benim adım bir çiçeğim
Bir o kadar ince ve narinim
Kırmam incitmem kimseyi
Varsa beni inciten usulca kaçarım

Kimi zaman sevecen bir o kadar da tatlıyım
Kimi zaman da buz gibiyim, seviyeli ve uzağım
Bu benim duruşumdan kaynaklı bir şeydir
Bir o kadar seçiciyim, kısacası kaliteyi severim

Yüreğimden dökülenleri alırım kaleme
Her zaman iyiliği ve sevgiyi savunurum
Yüreği kocaman merhametli birisiyim
Paylaşmayı sever emeğe de saygı duyarım

Dedikoduyu kaosu hiç sevmem bencil hiç değilim
Aklım yettiğince konuşur karşımdakini dinlerim
Evlatlarıma anneyim sevdiklerime yoldaş
Bir ömrüm var sevginin peşinden koşarım

Her daim vicdanıma sığınır kötülükten kaçarım
Kimseye zarar vermem, işte ben buyum
Hayat felsefem olmuş huzur ve sevgi
Işte kısaca anlattım sizlere ben kendimi