Manilerim Şiiri - Perihan Pehlivan

Akdağı aştım,
Düz ovaya dolaştım,
Gördüm de o yâri,
Düz yolda şaştım.

Tersakan akar gider,
Yeşil ırmağa koşar gider,
Suluova’ya varınca,
Ruhum coşar gider.

Yedi Kır barajına vardın mı,
Kuş cennetine daldın mı,
Hayellerine cigara sardın da
Oltanı atıp balık yakaladın mı?

Su akar gider,
Bendini yıkar gider,
Gün gelir, gönül,
Nazından bıkar gider.

Amasya’nın dört yanı kaya,
Can kurban bağlarına,
Yeşil ırmak boylarına,
Doyulmaz toylarına.

Ayva var, nar var,
Ak dağ da kar var.
Suluova da bahar,
Canıma can katar.

Elmanın dalına,
Yanağın alına,
Yine geliyor yanıma,
Yârim salına salına.

Su geçer künkten,
Can çıkar ümükten,
Adam mı olunur,
Geçmeyince askerlikten.

Duvar dibi sarmaşık,
İşler biraz karmaşık,
Âşık dediğin azcık,
Olmalı kafadan kaçık.

Kahvesi bol köpüklü,
Geliyor çift örüklü.
Ata binmiş gidiyor
Çizmesi körüklü.

Bahçelerinde tut ağacı,
Bir evde üç bacı.
Gözümde yaş, kalbimde acı,
Kıvrım kıvrım, sevdiğimin saçı.

Yar belinden belinden,
Ne çektim senin elinden.
Eğer beni seversen,
Düşürmeyesin dilinden.

Şeker pancarı sökülür gider.
Soğan tadına bükülür gider.
Sebzenin hası, Çelteğin kara elması,
Suluovalının geçim kavgası, çekilir gider.

Yaz kalemim yaz,
Bahardan sonradır yaz.
Elim çalar da saz,
Gönlüm razı olmaz.

17.ŞUBAT.2009 İST