Maniler 47 Şiiri - Adnan Ünal 1

Tarlada yeşil yonca
Gülün dalında gonca
Sen liman ol, ben gemi
Atayım sana kanca

Nehirden yüzerek gel
Maniler dizerek gel
Zalim baban vermezse
Onu da üzerek gel

Kara çamın çırası
Üzümlerin şırası
Abisi evlense de
Ona gelse sırası

Bak dinmiyor ateşim
Sensin benim güneşim
Dua ettim Rabbime
Sen olasın tek eşim

Urganların düğümü
Elde pekmez güğümü
Ben bu aşka düşeli
Kim görmüş güldüğümü

Bir davet yok çağrında
Bir kez yatsam bağrında
Beni şöyle bir kes de
Can vereyim uğrunda

Kuzuyu çevirirsin
Tavada kavursun
Beni bir yaprak gibi
Havaya savurursun

Sığınılmaz ellere
Karışılmaz sellere
Ben bu aşka düşeli
Kafa tuttum yellere

Davarları tıktın mı
Kapıyı da yıktın mı
Kız sen evlenmek için
Hiç çatıya çıktın mı

Temiz benim sülalem
Hep bilir cümle âlem
Vara yoğa küsersin
Benim kırılgan lalem

Yaptım ona bir beste
Güllerim deste deste
Senin için güzelim
Yatarım ben kodeste

Damarda kan atıyor
Canıma can katıyor
Ben çok zenginim diye
Bana hava atıyor

Sözümde duramadım
Kız seni aramadım
Dün gördüğüm rüyayı
Hayıra yoramadım

Çözemedik mevzuyu
Mevzu değil kör kuyu
Başkasına varırım
Bırak artık uykuyu

Yanlış yol seçmeyesin
Fırtına biçmeyesin
Bir haspanın uğrunda
Yâr benden geçmeyesin

Değirmenin çarkı mı
Söyler misin şarkımı
Bir uyuza varırsan
Bak anlarsın farkımı

Bir pinti Avşar mısın
Dağları aşar mısın
Laflara alınmazsın
Oğlum sen kaşar mısın

Su misali akarsın
Ceylan gibi bakarsın
Tandır mısın be kızım
Her gün beni yakarsın

Adnan ÜNAL "ö.ç.m"