Manavgat Şelalesi ve Mutlu Anın Fotoğraf ...

İhtiyar poşetlerin müptezel yalnızlığında
Köpekçe koklanan çiçek,
Tutunuşudur doğaya bu biçare hayvanın.
Ve bihaber sayılardan/kaç geçmiş
Kundaklanışlarını saymaktadır.

Zamane
Zamana meydan okur
Seyrelir
Yüz haritalarından
Yüksek rakımlı detaylar.
Koku ve ihtişamlı estetik
Köpekçe
Hem insanca ayrımına varılan.
-------------
ve
eskaza devriliverdi şiirin dekoru,
kıvrana kıvrana öldü
postmodern şair
kusarak düştüğü siperlerde.

Teknik bir arıza nedeni ile şiire ara vermek mi?
Utanınız ey zavallı cahiller,
Dizeler bir kez titreşti mi
Sonsuza değer tınıları!
Bakınız,
Yavaşça,
Hürce,
Bekleyişe değdi.
İşte!
Kusmuğundan
Yeniden yarattı aşık şair kendini...

Perde!
------------
Tutuşan ayaklarınla bastığın bulutlardan,
En kahredici kezzaplar döküldü.
Ebedi karanlıklarıyla gökleri ürküten kargalar,
Siyah lal oldular damla damla
En saz divitlerin en yakut hokkalarında titreşen.

Kaç gece şiirler yaktın
Değemediğin baharlar aşkına...
Nar,
Tarumar,
Har,
Ah-i Zar,
İmtiyazlı sözler.....
Silik bulutlar
Çeperleridir
Patlamış sönmüş ömürlerin.
Yay/Ceylanı yürekten vurduran kinetiğin mührü,
Yürekteki sır deposunun/ Kilidi, kemanın anahtarı.

Handiyse çiçek olacak
Her an kişnemeye hazır
Gördüğün onca dişler

Ağlamaya hazır gözlerden
Kör nur sedef akacak.
Ve sen
Tüm sağlam bedenlere/Şekere gelmez görünen
Yapraksın bade çiğde
Köksün kucaklamış toprağı
Gövdesin
Halka halka yayılmışsın zamana.

“Zzzzzzzzzz-aman deyim/Vurma bana”
der her sinek
“son”dan önceki son repliğinde
ve ancak seçilmişleri
tadar etli şairin
lanetlenmiş kanından....

üzerime sıçratmadan iç! ! !

-------------
Şiire cibinlik;
Mey:şiir
Eflatun:mavi boğazda renkli erguvan
Cem:insan yüreğine düşen cemre
Ecm:olmayan ismiyle...
Edebi Soru:İyi şiirin cibinliğe gereksinimi var mıdır?