Manavgat akşamları..
Erguvan ışıltılı Manavgat akşamlarından
Deniz kıyısından ikimiz seyrederdik mehtabı
usulca kararırken ortalık gözlerin yaşarırdı
ağlardın Of be yine ayrılık vakti geldi der gibi
Bir avuç Deniz mavisi gibi akardı içime yaşlar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Manavgat deyince akan sular durur...bende hikayesi çok...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta