Manavgat Şiiri - Sibel Orcan

Kaç şiir, kaç kelime sana yeter Manavgat?
Cümleler kifayetsiz, tarifim yarım kalır
Hangi dile çevirsem seni kıskanır lügat
Kalem-kağıt tutuşur, mürekkebim dağılır

Sen ılık bir rüzgarsın Akdeniz’in nefesi
Apollon’u cezbeder ebruli sokakların
Sen efsunlu Side’nin, tarihin mistik sesi
Kibele’nin adını fısıldar dudakların

Ellerin yediveren, ellerin gül kokuyor
Amberinde mest oldu gökyüzünde yıldızlar
Kilim tezgahlarında bereketi dokuyor
Düğümlere üfleyen menekşe gözlü kızlar

Belinde yeşil kemer aşk ile akan ırmak
Gözlerinin buharı filizlere can olur
Mümkün değil aşkını dizginleyip gem vurmak
Yüreğinin pınarı toprağa canan olur

Eski uygarlıklardan konuştun hayat dolu
Yazıtlar ve lahitler tercüman sözlerine
Endamına imrenir göz nurum Anadolu
Dalgalı eteğine, turkuaz gözlerine

Bedende ruh ölmeden ölüme hicret eden
Selçuklulardan kalma doru atlar gibisin
Ölümsüzlüğü bilen ve ölümü ret eden
Mitolojiden çıkma tabiatlar gibisin

Güzelliğin her çağda yeniden doğmak için
Gün yüzüne yansıtır gamzendeki sırları
Katman katman kırılır örste dövülen perçin
Adalya’ya bağlanan Manavgat sınırları

Sonsuzluğu taşırken Türk'e Türkt'en kalan iz
Asaletin dokuz tuğ yükselir doğuya eş
Sağ yanında Toroslar sol yanında Akdeniz
On iki ay, dört mevsim batarken doğan güneş