Manavgat Şiiri - Zaimli

NANAVGAT
Hazan yağmuru insanı üşütüyor
Yapraklar dallara küsmüş kopuyor
Cennet Manavgat'ım gül kokuyor.
Irmağı bu kadar mavi,sessizce akıyor
Dalda kuşlar, dans eden suya bakıyor
Toprak, güneşi sarmış,mis gibi kokuyor.
Irmak'tan almış sevgili gözlerinin mavisini,
İçiyor su güvercinler kırk camlı pencereden
Sallanıyor ağaçlar, Leyla olmuş dün geceden
Mevsim hazan yapraklar sararmış dallar boş
Çırpınır ,börtü çek çamurlar içinden bir hoş
ayakları yan basıyor,,belli k, akşamdan sarhoş.
zaimli