Manaşik Halka ve aşk (foton güzelliği)

'o kendini biliyora ithaf'

şimdi uzak özlemlerin susamışlığındayım su üstüne su katar sevdam
yoksul uzakların zengin hasretinde seni bekler her anım
ezilmiş bir ruhun sosyal aynasında beni tara duruşunla
zevklerimizin haritasından önce bir sen şehri sonra bir ben başkenti
bizi yönetsin ilmi okyanusun dalgaları
beni sana cağırsınlar çağrılar ve sensiz iç ağrılar

ezo bir haldir bende ömre bir saldır
fosforlu bir gelişin hoşluğuna asılan bir daldır
ey yar ben ve bendelerim geldi başını kaldır
her bakıştan her sevgiden her şeyinden bana aldır
kapatma uzaklarını uzatma sınırlarını beni sende çaldır

sana aitlerimin beyaz güvercinleri beni sana taşıyorlar
kıpkızıl kavuşmaların üşümesin sensizlik kışındayım
baharlardan,nazarlardan ve beni sana yazdıran kalmalardan geldim
gidişlerini dilini unuttum gelmeleri kekeliyorum sencilerdeyim sancılardayım
foton bir arasal ve aşk içre aşkların hasadayım
hesapsız geldim sana
akışların beyaz sayfasında yazıldı adım sana
içsel bir hesabın faturasıyım ödemeler kalbimin veznesinden
seni ödedim hoşluğun ve ülvi ilgilerin her keresine
bunca sakıncalar masalından sen özüne öz bir peri olarak geldin bana
geldin
gelindin
çalındım ben
alındın alınması imkansız arzuların rastlaşmalarına
rastgelelerin gelmesi değildi bizim rastlayışımız
ruhi bir menkibenin aşkyüzüni okutan hızıri bir andı
ben önceydim sana
öncül özlemlerim seni sezmişti
ha işte bu
ha işte aradığımın aradığı
tanrım bunu da çok görme….