Madde amaç değil araçtır. Sömürge tüm beyinlerde maddeyi amaç haline getirdi. Mana ile doymayı unutan her beyin madde ile şişti. Sözde din adına eğitim ve öğretim işte bu noktada insanı manadan uzaklaştırıp madde ile bilimsel üretim ilişkisini keserek maddenin sahibi olma yarışı içine cehalet sayesinde insanı soktu. Oysa ahlak madde ile mana ilişkisini dengede tutmayı öğretir. Ahlaklı insan değil sömürüye hizmette kusur etmeyen ahlak yoksunu insan yetiştirmenin bedelini ödüyoruz köy enstitülerini kapatan zihniyet yüzünden.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta