Dem tutmaya, belki muhabbete
Olmak belki hamlıktan yanmaya...
Limansız çırpınışların sonuna son koyarcasına!
Uzanarak dünden arta kalan ne varsa
Ney tonunda kucakladığım kadife yüreğimle
Ani! Sessiz! Ve habersizce...
Yakuta, inciye..Herkese ve herşeye değer...
Islık çalman her hücremde!
Manidar olmamdır işte bu! Senin manan ile...
Kayıt Tarihi : 15.11.2006 11:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kürşat Karabörk](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/11/15/mana-16.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)