Malûmat Şiiri - Burhan Ali Yağmur

Yorgun düşmüş mahzun gönlün.
Buralar titriyor siteminden, gördüm.
Bir garâibe düşmüşsün ayrılıktan.
Yollar hasretlik doğurmuş kollarına.

Bir yabancı hali çökmüş güzel ruhuna.
Gördüğü günler kadar aşinadır nuruna.
Her yorgun yığılıp kalırdı bitkin omzuna.
Tanıyorum diyor beyim, sevse uğrar yoluma.

İnsana düşen tevekkül idi sükûtla,
İçtihada sığınıp beklemekti sabırla,
Yarını düşünmek yorarken seni kahırla,
Keşke diyor ey gönül, yazılsaydın alnına.

Ama çok şiir boğuldu kör kuyularda.
Ne çarıklar eskidi uçsuz yollarda.
Sonu kaçınılmaz olan alevli korlarda,
Heba oldu ömür bahaneli sonlarda.