Karlar eriyor,
toprak emiyor can suyunu.
Son cemrede düşer yakında.
Sıra güneşe gelir,
ve yeşil patlatır tomurcuklarını.
Belki bir çocuk çiğdem arar dağlarda,
ilk aşkına: anasına verir belki.
Göçmen kuşlar görünür bulutlarda.
Kirazlar çiçek açar,
nisan yağmurları yıkar kış uykularını.
Kim bilir belki; haberi olmuştur taş duvarın,
demir kapının, kör pencerenin,
yastığın, ranzanın, zincirin,
haberi olmuştur belki kim bilir?
Maltada türkü söyler bir mahpus belki:
‘’ dağlarına bahar gelmiş memleketimin…’’
Haberin var mı Ahmed Arif?
Sen de hissettin mi baharı? ...
Kayıt Tarihi : 5.3.2009 00:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!