Hadım edilmiş bir sürü kafa,
Ya da beyinler pislikten tıkalı!
Düşünmek yok, bilinç çoktan kalkmış rafa,
Nice hayatlar ziyanda, ahlak duvarı yıkılalı!
Sorgulamak yok bizde, soru sormak yasak;
Geçmişi okuyup, ibret almak çok uzak!
Sen yeterki yaşa İslamı, kurtuluş yakındır;
Allah, çöldeki bir kabileye koskoca Acemi yıktırandır!
Tüm vücudun sağlam, ama yine de ayakta duramıyorsan;
Taşıyana; yüklerin en ağırıdır, insan!
Simsiyah saçımın tek bir beyazında,
Arkamdan ağlayan bebeğin avazında.
Mevsimi belli değil; kışın da yazın da,
Akmayan gözyaşımın adıdır; ayrılık.
Ellerini aç sen göğe doğru,
Amin diyen, çıkar elbet!
Alem yanlış olsun, sen doğru;
Kıymet bilen, çıkar elbet!
Sen sıcak tut daima elini;
Ömrün hep biriktirmekle geçti.
Yoksulun hakkını, borca saydın gitti.
Varisler düşünsün artık, senin işin bitti!
Hangi mülkün sahibisin sen!
Bağa gidelim der de, bir gülü dermez.
Öyle bir mevsimde düştük ki Dünyaya;
Yaz mı kış mı belli değil.
Tavuk, kümesten değil fabrikadan gelir sofraya;
Taş mı kuş mu belli değil.
Dört bir yanımızı “müttefikler” sarmış,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!