Malihulya Şiiri - Sadi Ersoy

Dumansız bir ateş misali yanar,
"Kor"u çok, isi yok, külsüz bir yangın.
Gözleri durgundur, bakışlar derin,
Bir malihulya ya düştü mü insan.

Azaplı bir savaş gönül cephesi,
Esaret altında muhkem kalesi,
Uzaktan bellidir solgun çehresi,
Bir malihulya ya düştü mü insan.

Kimisi mecnun der, kimisi deli.
Aldırmaz her söze, suskundur dili.
Uyusa uyansa düşü de belli,
Bir malihulya ya düştü mü insan.

Fark etmez kimliği, ırkı milleti,
Vurulmuş boynuna aşkın zilleti.
Türbesiz mezardır gezer bedeni,
Bir malihulya ya düştü mü insan.
Kul Ersoy
21/11/2020
Malihulya: Kara sevda
Muhkem: Sağlam