Ey, Malazgirt! Yine ufkunda dolaştım, durdum,
Benim Alparslan’a âşık yaratılmış rûhum.
Taşırım kalbini ön saftaki mü’mîn neferin,
Ömrü cenklerde geçen eski zaman alplerinin.
Fethi sezmişti Ağustos günü haşyetle ova,
Ki güneş doğmamış üstünde o heybetle daha.
O sabah hep bir ağızdan getirilmiş Tekbîr,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta