Malatya'ya giden tren ağlıyor

ne var şu bedende ne var bilmemki
bu kalpten içeri giren ağlıyor
ölsemde derdimi ele dememki
halim ahvalimi gören ağlıyor

dünyanın çilesi handa hancıyım
her derdin ağrısı vuran sancıyım
herkes dost akraba ben yabancıyım
elime elini veren ağlıyor

her düzde bir yokuş çıktı önüme
pusulan çıkmadı benim yönüme
dilenci misali garip gönlüme
giripte bir mendil seren ağlıyor

ben aşkım, çileyim, hasretim, derdim
içki sofrasında söylenen derdim
gitmek isteyene nereye derdim
aşkın muradına eren ağlıyor

teselli etsemde olamıyorum
bakıp gökyüzüne dolamıyorum
kaçıncı mevsimim solamıyorum
gönül bahçemde gül deren ağlıyor

bilirim bu aşkın sonrası hüzün
gülmedi gülmezde artık bu yüzün
faydası yok artık gece gündüzün
beni boydan boya geren ağlıyor

sevdim seni aşkınla sersefilim
her iki cihanda buna kefilim
gözü yaşlı olan tek ben değilim
MALATYA'ya giden tren ağlıyor