Malatya Mahpushanesi Şiiri - Zeki Tüyen

malatya deyince çatık kaşların gelir aklıma
sahi malatya'nın nesi meşhur desem sana
mahpushanesi mi desem, kayısısı kadar mı acaba
kayısısından daha mı meşhur desem sana
duvarın yüksek kısmında
küçücük bir pencere açılır dışarıya
feodal değerlerle örtülü
sosyal kesitin aynası
ve bir dolu yalnızlığın hası

kimi zaman tütünsüzlük öldürür insanı geceler boyu
sigaranın dumanında saklanır gizli duygular
ve deliksiz suçlara müebbet
aynı akıbet mukadderdir çokçası
acıklı yakınmalar yankılanır koğuşlarda
yalancı tanıklık halleri bir bir, sıra sıra
ismet paşa'nın amca kızına
bir suçu yaratırız bir yerde, doğururuz
en zor doğumların yoğun sancılarında
bir suçu yaratırız bir yerde, doğururuz

aşkın da eksik olmadığı mekanları boyarız rengarenk
alacakla borcun ödenmediği bir türlü
dilekçeli sevilerin baskın bakışlarında
ölüme yazgılı kadınların suçu
kitaplara sığmaz çünkü töreler
töreler kitapların üstü
günlük tayınlarla beslenir umutlar
umutlar kağıtların ince kıyısında

hanım kuzu'nun kaygıları karabasan gibi
karabasan gibi büyür düşlerin ortasında
tözey'in yüreği değme erkekte yoktur elbet
sosyal kıskacı yaşamın
hacı abdullah'ın derin şeyhliğinde
namus ve kadından yana
kanatır yüreğini insanların
ve şefika'nın direnci yoksulluğa
hovardayı kutsayan sevdalar iki nefes arası
kafasında yaralar, bitler çocukların
boyna düşen kabuklar

bir darağacı kurulur iç avlusunda mahpushanenin
gül ağacından bir darağacı kurulur
hanım kuzu cezasını çeker çekmesine de
acı çeken insanlıktır
malatya mahpushanesinde

istanbul; 3.05.2019