Malatya Şiiri - Hasan Korkmaz

Düşman çatlatırcasına seni seviyorum.
Seni umutsuz,
seni yarınsız seviyorum.
Umurumda değil,
hiçbir kitabın kapak basımı.
Seni; annemin senden nefret edeceği kadar
çok seviyorum.
Malatya’daydık;
Ömrümüz sapandan atılan taşın,
düştüğü yerde başlamıştı.
Sen daha on sekizinde,
on sekiz bile yetmiyordu.
Suratındaki çocuk resmine.
Sen;
Ömründe bin defa sevilmiş sen.
Ben;
Ömründe bir defa sevmiş ben.
Malatya’daydık;
Ömrümüz ahengi bozan bir çığlık gibi,
kısa ve keskindi.
Ben seni sevmiştim,
sen onu.
Malatya’mıydı;
Eşyanın tabiatına aykırı.
Ben miydim yoksa.
Seni bin yıllık seviyordum,
ve umurumda değildi.
Gayri safi milli hasıla.
Ozandım o gün.
Yada oyun bozan.
Kırmızı yazılmıştı oyunda bu bölüm.
Genç olan,
diğer genç olanı vurur.
Vurulan genç ölür,
vuran genç mahpusa sürülür.
Kızdan bahsetmez artık yazar.
Yazar; bile kıza çok kızar.
Malatya’daydım;
Zindanda.
Tutsak edilmiş her yanım, yanımdaydı.
O gün ben ozandım,
yada oyun bozan.
Malatya’daydım;
Tepe başındaki,
mezar taşının altında.